De Woningstichting schreef een brief. En stuurde die naar mensen die in de buurt woonden van een huurwoning die een bijzondere bestemming zou krijgen, in het project Huisvesting Statushouders in FoodValley. De mensen lazen dat vier alleenstaande vluchtelingen, geen familie van elkaar, daar met elkaar zouden gaan wonen. Er stond ook in door wie zij begeleid zouden worden en waar de mensen naartoe konden met vragen. GroenLinks vond het niet de meest elegante brief die ooit was langsgekomen. Het leek wel of het een probleem was dat die vluchtelingen daar zouden komen wonen.
De gemeenteraad diende er drie moties over in: twee van D66 en een van Stadspartij. De eerste riep op om omwonenden in principe nooit te informeren als ergens statushouders zouden komen te wonen. De tweede om ze juist altíjd te informeren als een reguliere woning kamergewijs zou worden verhuurd. En de derde wilde omwonenden altijd informeren als er waarvoor dan ook een omgevingsvergunning werd aangevraagd. Geen enkele motie werd aangenomen.
Alleen in een stad waar vluchtelingen welkom zijn, zoals in Wageningen, kan er commotie ontstaan om zo'n brief van de Woningstichting. Dat is fijn. Tegelijkertijd laat het zien dat het in de praktijk niet altijd eenvoudig is om de juiste keus te maken. GroenLinks staat voor maatwerk en voor gezond verstand: afwijken van het staande beleid moet kunnen als de situatie daarom vraagt. Dat betekent dat de mensen op de werkvloer keuzes moeten maken en beslissingen moeten nemen. Vaak gaat dat goed, maar niet altijd. Dan blijkt dat een inschatting vooraf lastiger is om te maken dan een oordeel achteraf. Dit keer was de inschatting minder geslaagd. We vertrouwen er ook zonder drie moties op dat het geen staand beleid wordt.