Meer dan 6000 uitnodigingen zijn er verstuurd. Zo een 700 (!) Wageningers hebben zich aangemeld. In de afgelopen maanden hebben 120 gelote inwoners meegedacht en voorstellen geschreven over mobiliteit om antwoorden te bedenken op de vraag hoe we ons in Wageningen in de toekomst van A naar B verplaatsen.
Vanuit onze fractie geen motie maar wel willen we het volgende meegeven. Met de toenemende druk op de sociale voorzieningen en vraag naar maatschappelijke ondersteuning, in een steeds veranderende context is het ontzettend belangrijk dat er geen gevoel van concurrentie ontstaat onder de organisaties waarmee we als gemeente samenwerken. Als gemeente kunnen we het niet alleen, we hebben onze maatschappelijke partners in de stad en regio nodig. En deze partners hebben ook elkaar nodig! Alle ambities en onderwerpen die in de Herijking Informatienota genoemd zijn, zijn van belang om onze samenleving zo mooi en sterk mogelijk te maken.
Samen met de coalitiepartijen zijn we een stap verder gekomen op het gebied van verkeersveiligheid.
Het geweld en het leed waarmee de Palestijnen nu al 19 maanden te maken hebben is onbeschrijflijk. Het is geen 'ver van onze bed show', maar raakt onze inwoners in Wageningen persoonlijk. Toch was het niet makkelijk om hier in de gemeenteraad een uitspraak over te kunnen doen. Als fractie zijn we maandenlang bezig geweest met dit onderwerp en hebben geprobeerd om het op verschillende manieren aan te kaarten. Nu dan gelukkig een meerderheid voor deze motie.
“Laten we niet meer zwijgen: De Strijd Tegen Huiselijk Geweld Begint op School”"
De komende tijd bespreken we de herijking van Samen Wageningen. GroenLinks pleit hierbij voor extra aandacht voor huiselijk en seksueel geweld, kindermishandeling en femicide. Deze vormen van geweld komen ook in Wageningen voor, en het taboe eromheen is nog altijd groot.
Het Bomenbeleidsplan en het Biodiversiteitsplan zijn belangrijke successen van GroenLinks bij de vergroening van Wageningen.
Mijn familiegeschiedenis loopt niet gelijk met de geschiedenis van het land waarin ik geboren ben. Ik merkte dat voor het eerst in groep 5. Iedereen had een opa of oma met een verhaal over de Tweede Wereldoorlog – behalve ik. Dat was het begin van mijn zoektocht. Niet naar één verhaal, maar naar de vele verhalen die samen de geschiedenis vormen.