Johannes Everhardus (Joop) Vogt (Zwolle, 1 mei 1927) is op 85-jarige leeftijd overleden op 24 december 2012 in Wageningen.

Joop heeft niet alleen heel veel voor Groen Links (en één van haar voorlopers de PSP) betekend, maar ook voor Wageningen en haar inwoners.

Joop studeerde in Groningen aan de Hogere Landbouwschool van 1945 tot 1948. In 1955 werd hij chef proefstal laboratorium fysiologie der dieren aan de Landbouwhogeschool te Wageningen. Tot 1984 behield hij deze baan.

In 1958 werd hij lid van de Pacifistisch Socialistische Partij. Hij zat in het landelijk bestuur als vicevoorzitter en in 1964 was hij tijdelijk partijvoorzitter.

In 1966 werd hij gemeenteraadslid in Wageningen. Een kritisch raadslid, maar zeer gerespecteerd en gewaardeerd. Tien jaar lang was hij deel van de Wageningse gemeenteraad.

Tussen 1977 en 1981 was hij het enige PSP-lid van de Eerste Kamer. In 1982 en 1983 was hij lid van de Provinciale Staten van Gelderland, om in 1983 terug te keren in de Eerste Kamer. In 1987 werd hij niet herkozen, maar in 1988 wel. Van 1989 tot 1991 was hij opnieuw voorzitter van de PSP, waarbij hij zich inzette voor de vorming van GroenLinks. Tussen 1989 en 1991 werkte hij in de gezamenlijke fractie van PSP, CPN en PPR, de partijen die samen later GroenLinks vormden.

Joop heeft begin jaren 2000 afscheid genomen als Groen Links lid vanwege het beleid van de partij ten aanzien van Kosovo. In het bekende boekje ‘Mevrouw van Dale wacht op Antwoord – van Groen Links Wageningen’, staat te lezen:

pacifisme (o.), politiek-ideologische stroming, een van de inspiratiebronnen van GroenLinks. Principiële pacifisten hebben grote problemen met GroenLinks-standpunten inzake de bombardementen op Kosovo en Afghanistan. Vooraanstaand PSP-er van het eerste en laatste uur, Wageninger Joop Vogt, zegde daarom lidmaatschap van GroenLinks op. Uitholling van het begrip soevereine staat, toenemende globalisering en het steeds universeler worden van noties van mensenrechten maakt de discussie over soevereine staten en het recht om, in uiterste instantie, militair in te grijpen om genocide of ernstige schending van mensenrechten te voorkomen, steeds minder vrijblijvend.

Zijn vertrek uit de partij tekent Joop Vogt en zal menigéén binnen de partij ook niet bevreemden. Joop Vogt volgde zijn eigen principes, zijn eigen denken, zijn eigen overtuigingen, zijn pacifistische en humanistische uitgangspunten, ondanks dat hij al bijna een halve eeuw trouw was aan de PSP/Groen Links. Hij luisterde naar mensen, keek om zich heen en deed wat hem goed achtte. Joop werd in NRC weekend van vorige week (5/6 jan) herdacht in een artikel van Hubert Smeets, als ‘Pacifist van Indonesië tot Kosovo’.

Joop werd inderdaad gekend als authentiek denker, kritisch, geen meeloper, luisterend, gevoel voor humor en zeer actief. Actief was hij in de jaren 60, bij acties in de wijk en hij zorgde er mede voor dat allerlei renovaties tot stand kwamen. Toen Joop zelf een huis kocht en menigéén zich afvroeg of dit niet iets ‘kapitalistisch’ oogde, gaf Joop helder ten antwoord – en hoe actueel (?!): ‘Nee niet echt, want ik kan een koopwoning betalen en zo houd ik geen huurwoning bezet voor mensen die dat niet kunnen’. Joop kon anekdotische verhalen vertellen over de aanwezigheid van een politie agent bij de eerste vergaderingen van de PSP in Wageningen.

Joop stond aan de wieg van GroenLinks, maar ook Humanitas heeft hij (her)opgericht in Wageningen. Hij zat in het bestuur van de Woningstichting en was ook jaren vertrouwenspersoon binnen de Woningstichting. Joop was secretaris van de WMO/WI Adviesraad. De Veluwepost noemt Joop de ‘geestelijk vader van Rustenburg’ en ook bij het begin van het Meldpunt Vrijwilligers Werk was Joop aanwezig. Joop bedacht de Vriendendienst. Vanuit zijn humanistische levensovertuiging heeft hij het verzet georganiseerd tegen de fusie van het algemene Wageningse Pieter Pauw ziekenhuis met het Christelijke Streekziekenhuis in Bennekom.

Joop was tot op hoge leeftijd actief en recent nog meerdere malen per week in het Wageningse zwembad aan te treffen.

Joop Vogt hebben we de laatste jaren helaas niet meer aangetroffen in onze partij en nu is dat ook definitief niet meer mogelijk. Zijn denken en werken zijn echter nog wel aan te treffen in Wageningen en daarvoor zijn we hem zeer dankbaar.

We herdenken Joop in dankbaarheid en respect en wensen zijn vrouw, familie en vrienden veel sterkte.