Om met de deur in huis te vallen, ik maak me verschrikkelijk veel zorgen over het vangnet voor mensen die rond de armoedegrens leven. Ik ben dan ook trots dat we in Wageningen een ruimhartig armoedebeleid hebben. Kern is het vertrouwen in de mens én de medemenselijke plicht ten opzichte van mensen die het (tijdelijke) financieel echt heel moeilijk hebben. Niemand leeft voor de lol van de bijstand! Extra zorgen maak ik me om mensen in de bijstand die chronisch ziek of mindervalide zijn. Deze mensen mogen nooit tussen het wal en schip vallen. Ze verdienen onze uiterste inzet. Ze moeten ruimhartig tegemoetgekomen worden voor alle extra kosten die zij moeten maken in het dagelijks leven. Het doorkomen van een maand ziet er voor hen vaak heel anders uit dan voor de meesten van ons.
Het armoedebeleid wordt aankomend jaar herijkt en dat is spannend. Herijking betekent voor mij dat mensen er echt beter van moeten worden en dat er niet een verkapte bezuiniging aan ten grondslag ligt. Ook moet de uitvoering hanteerbaar blijven. Inzetten op maatwerk vergt veel en is volgens GroenLinks alleen haalbaar voor een kleine groep die niet binnen de algemenere regels vallen. Zo houden we het overzichtelijk, eerlijk én uitvoerbaar.